Als uitgangspunt geldt dat er sprake is van een financieel risico als in de gevolgen niet kan worden voorzien door verzekeringen, specifiek in de balans opgenomen voorzieningen en de lopende begroting / exploitatie. Voor de gemeente betreft het risico’s in de sfeer van calamiteiten, bovenmatige kostenontwikkelingen en mogelijk nadeliger inkomsten, wat een beslag betekent op de algemene- en bestemmingsreserves. Hiertoe dient dan een minimale buffer (weerstandscapaciteit) aanwezig te zijn om financiële gevolgen op te kunnen vangen. De berekening van de beschikbare weerstandscapaciteit voor de begroting 2018 is als volgt:

Ten opzichte van de cijfers gepresenteerd in de jaarrekening 2016 is de capaciteit afgenomen met circa € 4,8 miljoen. Dit wordt vooral veroorzaakt doordat in 2017 2 bestemmingsreserves zijn gevormd ten laste van de algemene reserve. Het gaat hier om de bestemmingsreserves Investeringsprogramma verkeer (IpV, € 2,8 miljoen) en Integraal huisvestingsplan (IHP, € 2,9 miljoen). Deze claims op de algemene reserve waren al verwerkt in de doorkijk van het weerstandsvermogen dus hebben per saldo geen effect op de weerstandscapaciteit aan het einde van de planhorizon. Echter, doordat deze bestemmingsreserves in 2017 worden gevormd, zorgt dit er wel voor dat in dit jaar de beschikbare weerstandscapaciteit lager is dan bij de vorige doorkijk.

Op grond van het BBV (Besluit Begroting en Verantwoording provincies en gemeenten) brengt de gemeente op basis van een risicoprofiel het financiële weerstandsvermogen in beeld. Hier gaan we in het vervolg van deze paragraaf op in.